Past and present– Family Day at the Dutch Club
Door: Rudolph
Blijf op de hoogte en volg Marion
23 Augustus 2011 | Australië, Adelaide
Zondag is er in de middag de familiedag in de Dutch Club in de Salisbury Downs. Vol spanning rijden we er samen met Irene heen. Een mooi gebouw. Als we de gang inlopen vinden we aan de muur een kaart van Nederland en foto’s van de Koningin. Dan komen we in de zaal die goed gevuld is . Achterin twee buffetten: één voor drankjes en één voor eten en daar hoort ook een klein winkeltje bij met dingen die je alleen in Nederland kunt kopen. Er is muziek van een zanger met gitaar.
We worden begroet door Gerry en Jenny Driehuis en Gerrit en Hanny de Vries. Dan is er de ontmoeting met tante Bep en oom Louis. Zij zijn van de generatie van de ouders van Marion en nu allebei rond de 90. Geen biologische oom en tante, maar omdat die er niet waren werd iedereen van de leeftijd van haar ouders al gauw zo genoemd. Heel emotioneel, dat zal iedereen wel begrijpen. Albert en Geraldine Kramer zijn er ook. Het grote gat in de tijd sinds het vertrek uit Australië lijkt er niet te zijn. Er wordt veel gesproken, veel over toen maar ook hoe het nu is. Daarna leidt Gerrit ons rond in het clubhuis. Best wel veel werk om het te runnen. We zitten heel lang na te praten. Het is al tegen half vijf als we vertrekken. Vol met emoties. We worden door Gerry en Jenny uitgenodigd voor de koffie op maandagavond. We komen graag, maar spreken af dat we nog contact hebben want we hebben nog een hoop mensen te ontmoeten.
In het hotel frissen we ons alle drie gauw op en gaan dan bij de Italiaan in Hindley Street uit eten met Alex, Sue, Gretta en Anna. Die hebben we sinds onze laatste reis in 2009 niet gezien. De gesprekken gaan over van alles en nog wat – de studies van de kinderen, werk, de award van Sue, enz. Het is in Australië winter dus de kinderen moeten maandag naar school. Tegen half tien zeggen we gedag. Op de kamer zetten we nog even een berichtje op Auskoogie en dan een welverdiende nachtrust na een heel erg mooie dag.
We worden begroet door Gerry en Jenny Driehuis en Gerrit en Hanny de Vries. Dan is er de ontmoeting met tante Bep en oom Louis. Zij zijn van de generatie van de ouders van Marion en nu allebei rond de 90. Geen biologische oom en tante, maar omdat die er niet waren werd iedereen van de leeftijd van haar ouders al gauw zo genoemd. Heel emotioneel, dat zal iedereen wel begrijpen. Albert en Geraldine Kramer zijn er ook. Het grote gat in de tijd sinds het vertrek uit Australië lijkt er niet te zijn. Er wordt veel gesproken, veel over toen maar ook hoe het nu is. Daarna leidt Gerrit ons rond in het clubhuis. Best wel veel werk om het te runnen. We zitten heel lang na te praten. Het is al tegen half vijf als we vertrekken. Vol met emoties. We worden door Gerry en Jenny uitgenodigd voor de koffie op maandagavond. We komen graag, maar spreken af dat we nog contact hebben want we hebben nog een hoop mensen te ontmoeten.
In het hotel frissen we ons alle drie gauw op en gaan dan bij de Italiaan in Hindley Street uit eten met Alex, Sue, Gretta en Anna. Die hebben we sinds onze laatste reis in 2009 niet gezien. De gesprekken gaan over van alles en nog wat – de studies van de kinderen, werk, de award van Sue, enz. Het is in Australië winter dus de kinderen moeten maandag naar school. Tegen half tien zeggen we gedag. Op de kamer zetten we nog even een berichtje op Auskoogie en dan een welverdiende nachtrust na een heel erg mooie dag.
-
22 Augustus 2011 - 21:53
Joop Mul:
".....een welverdiende nachtrust na een heel erg mooie dag.." Zeker weten!!!! Wat zou het fijn zijn als jullie dan ook nog........ja, ja..............toevallig .........Piet (Petrus) van Dungen (Willem van Ravenstein) ontmoet hadden.
Hij schreef het boek: "All Australians now." over zijn ervaringen, als immigrant kind, uit Nederland, onder die naam: Willem van Ravenstein..
Maar ja......jullie hebben al aardig wat te doen (gehad)!!!
Ik schreef op de SBS Radio-Nederlands, website:
"Voelt aan, alsof ik "Willem" (Piet) nu een beetje ken. We hebben zijn boek wat hier, op het Holland Festival, in St Marys, in het zonnetje gezet. Zijn vader was OOK 39 toen het schip by Fremantle aanlegde. Zijn vader vroeg ook aan een man aan de kade hoe het daar was. Hij had ook een broertje gehad toen hij klein was. Die ook gestorven is." -
04 September 2011 - 13:52
Coks:
Prachtig verhaal, Marion en Ruud!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
