Blow hole van Kiama

Day 4 Miranda naar Batemans Bay.
Om 11 uur vertokken, Het rijden gaat nu van een leien dakje met mij als co-piloot geen vuiltje aan de lucht. De road signs of Australia zijn super ze vertellen precies hoe hard je in de bochten mag rijden, waar en wanneer je in moet voegen enz. Adembenemende natuur, steile hellingen en afdalingen, sommige zo steil dat ze opgedeeld worden, drie keer drie segmenten van 2km. We zien op de kaart een aanduiding van een blowhole dus besluiten dat maar eens te gaan verkennen, het is op de route dus...
Het blijk een natuurwonder door George Bass in 1797 ondekt op zijn expeditie om de kust in kaart te brengen.
Kiama, zo heet de plaats,afgeleid van het aboriginal woord Kia-Rama-waar de zee geluid maakt- is een spectaculair fenomeen. Water stroomt door een nauwe tunnel van vulcanisch rots door een gat in het dak van de tunnel, soms meer dan 60 meter hoog.Nog een museum bezocht over het gebied en weer on the road.

Om vier uur toch maar even een bak sterke koffie bij een road house en ja hoor, ik vindt een stukje jeugd sentiment. Een cd van een zanger Johnny O'Keefe waar ik als meisje van 14, al gillend zoals in die tijd gebruikelijk was, zijn optreden heb meegemaakt. Nog steeds goeie muziek en voor jullie broertjes, naast de jelly beans heb ik nu ook nigger-blocks gekocht.
Om zes uur op de camping in Batemans Bay. aan de rivier de Clyde, ziet er super uit. Op naar de camp kitchen en food! Tijdens het eten genieten we van een prachtige zonsondergang en hele hordes pelikanen die in de opkomende tij naar eten zoeken. Zien eten is doen eten.
So long folks.