Canberra – boottrip, The National Archives day1

We zijn onze eerste dag (29 augustus)in Canberra begonnen met een boottocht over het meer, dat de stad doormidden snijdt. Het meer is ontstaan in 1964. Toen was het meer nog een dal midden in de stad. Door het bouwen van een stuwdam is het meer ontstaan. De golfclub die er toen lag is onder water verdwenen. Twee grote bruggen verbinden nu de beide stadshelften. Midden in het meer is een werkelijk gigantische fontein. Op de oever staat het Aboriginal Museum – het grote ronde gebouw op de foto’s – het monument voor de gevallenen van de koopvaardij – de rode vlag - en het carillon – de toren op de foto. Dat carillon wordt echt bespeeld, nee geen computer, maar een mens die muziek maakt met de 55 klokken. Nog even de zwarte zwanen voeren en dan zit onze watertrip erop. Het is eigenlijk niet te beschrijven - de foto’s zeggen veel meer dan deze tekst.

Na de boottocht op weg naar The National Archives, op zoek naar officiële stukken over de emigratie van Marion. Het gebouw waarin het archief is ondergebracht vinden wij best mooi. Zeker in vergelijking met andere overheidsgebouwen in Canberra, die we wat grauw en saai vinden. Binnen is het echt mooi. We worden gastvrij ontvangen bij de receptie aan de ingang. Daar vertellen ze ons dat we ons in de Reading Room moeten melden. Daar krijgen we heel veel hulp, bijvoorbeeld hoe we moeten zoeken in de digitale zoekmachine en hoe we stukken kunnen opvragen. Marion schrijft zich in. Zij vindt allerlei informatie. Een tweetal files vraagt zij op. Die worden dinsdagmiddag bezorgd in de Reading Room. Dus weer een middagje terug. Intussen heb ik de passagierslijst van de Zuiderkruis uit 1957 die op microfilm staat doorgekeken. Daar staan ook medepassagiers op zoals de families Kramer, Peverelli en Hofman, die vrienden waren uit de tijd dat Marion op de Cross Road woonde. De familie Kramer hebben we op de Dutch Club in Adelaide ontmoet. Na 54 jaar zagen Albert Kramer en Marion elkaar daar terug.

Na afloop van het zoeken gaan we ergens eten. In het centrum van Canberra is het vol met restaurants en eethuisjes. Het is spitsuur en al donker. Weer een goede training in autorijden in Australië. Net als overal in Australië krijg je een tafeltje en bestel je zelf aan een counter waar je meteen afrekent. Bij een bar bestel je drinken - ook hier meteen betalen en zelf meenemen. Het eten wordt bij je aan tafel geserveerd. Ben je klaar met eten dan kun je meteen weg; alles is immers afgerekend. Na het eten gaan we naar de supermarkt, Dickson. Die heeft net als alle andere supermarkten blijkbaar de voorraad vooral in de winkel liggen; in ons kleine Nederland zijnde afstanden zo klein dat dagelijkse bevoorraadding misschien toch makkelijker is dan hier. Verder ziet de supermarkt er veel eenvoudiger uit. Wel lekker is het dat de boodschappen door de caissière in tassen worden gedaan. Moesten ze in Nederland ook maar eens gaan doen. Terug in het motel zijn we best wel moe. De airco is nu verwarming. Lekker, want het is ’s-nachts tussen -1 en +1. Het is hier immers winter!!! Maar overdag is het 19 graden, het voelt als zomer - hebben we als we terugkomen in Nederland niet zo’n grote temperatuurshock.