Mt.Lofty, Woodside, Hahndorf en Brown Hill Creek

Gisteren, 1 maart, zijn we met de auto op pad gegaan. Via de Cross Roads gaan we aan de oostkant Adelaide uit richting Mount Lofty. Nou heeft Marion het niet zo op wegen die slingerend bergop gaan. Wel, vandaag ging het echt steil omhoog. De auto moest terug naar de 2e versnelling, advies snelheid 25 km/h. En dan te bedenken dat haar vader na een mini cursus “Hoe rijdt ik een auto” dezelfde weg heeft gereden, maar dan met zijn hele gezien – vader, moeder en 4 kinderen in 1957 in een Hillman (grappige naam eigenlijk bij dit onderwerp). De cursus hielt in: stuur, rem, koppeling, gas en richtingaanwijzers en een ritje met een collega, die de auto naar het kamp terugreed. Nog een paar keer met de collega ernaast en Joop kon het verder wel zelf. Het is toen goed gegaan anders was Marion er nu niet geweest.
De weg omhoog is de moeite meer dan waard. We worden beloond met een prachtig uitzicht over Adelaide. De grote stad met in het hart de city van een square mile aan alle kanten omringd door parken.
Na een lunch vervolgen we onze weg naar Woodside. We gaan op zoek naar het hostel waar Marion in 1957 heeft gewoond. Het was en is nu weer een kampement van het Autralische leger. Er staat nog één houten barak aan de rand, terwijl het kamp er in 1957 vol mee stond. Een bevolking van meer dan 2000 mensen was niet ongewoon. We gaan naar de poort, misschien staat er op het terrein meer. We mogen naar binnen. Eerst worden we ingecheckt en we krijgen een visitors badge. In het hoofdgebouw horen we dat op de ene barak na alles is herbouwd in stenen gebouwen. We hebben dus geluk dat er nog één over is. We krijgen de tip om in het stadje Woodside naar de City Information te gaan. Die verwijst ons door naar de City Library aan de overkant. Die heeft een onderzoeksboekwerk waarin het hostel wordt beschreven. We kriigen van de bibliothecaresse de tip om verder te zoeken in de State Library in de Morlock wing. Op de terugweg rijden we nog even naar Hahndorf, een stadje gesticht door Duitse settlers in 1839. We vinden een paar vakwerkhuisjes en de rest niet zo heel erg duits, wel toeristisch. Het is 6 uur als we de M1 freeway opdraaien richting Adelaide. We gaan aan het begin van de Cross Road linksaf, naar Brown Hill Creek. Een idillische waterstroompje dat nu droog staat. Marion heeft uit 1963 herinnerd zich dat ze op een omgevallen boom aan de creek zit. De boom is er nog.
We wandelen langs de creek als een jongen naar ons toekomst. In een boom naast de creek zit op 7 meter hoogte een grote koala te dutten. Een koala daar midden in de stad, heel ongewoon. De bewoners van de camping die aan de creek grenst komen in groepjes kijken. De koala lijkt nergens in geinteresseerd. Hij slaapt 99% van zijn tijd. Op het kraken van takken kijkt hij toch even rond. Leuk voor de film. We gaan naar het hotel terug. Moe maar voldaan.